کاربرد روش بیز در تعیین عوامل موثر بر بقای بیماران مبتلا به سرطان معده

سابقه و هدف: سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در دنیاست. در اکثر تحقیقات پزشکی که هدف بررسی توزیع بقا می باشد از روش های کلاسیک مانند رگرسیون کاکس و مدل های پارامتری استفاده می شود، حال آن که مدل های بیزی مزیت هایی نسبت به حالت کلاسیک دارند. هدف از مطالعه ی حاضر، ارائه روش بیزی در تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان معده، تحت مداوا در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران می باشد که در آن از توزیع وایبول در مدل بندی استفاده شده است. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه طولی تاریخی است که از طریق مراجعه به پرونده بیماران مبتلا به سرطان معده مربوط به تاریخ بهمن 1382 لغایت دی 1386 در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران تحت درمان بودند، انجام شد. مجموعاً 178 بیمار به مطالعه وارد شدند و از طریق تماس تلفنی، اطلاعات مربوط به بقای آن ها جمع آوری شد. وضعیت بقای بیماران بر حسب مدل وایبل بیزی با در نظر گرفتن متغیرهایی مانند سن هنگام تشخیص بیماری، جنس، اندازه تومور، وجود متاستاز به سایر اندام ها تحلیل شد. کلیه محاسبات با نرم افراز winbugs انجام و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شده است. یافته ها: در مجموع 178 بیمار مبتلا به سرطان معده به این مطالعه وارد شدند. نتایج حاصل نشان داد میزان بقا به سن هنگام تشخیص بیماری و اندازه تومور بستگی دارد. در افرادی که سن آن ها هنگام تشخیص بیماری کم تر می باشد، میزان بقا بیش تر است و در مورد بیمارانی که اندازه تومور در آن ها کوچک تر می باشد، میزان بقای آن ها افزایش پیدا می کند. نتیجه گیری: رویکرد بیز روش دیگری علاوه بر رویکرد کلاسیک برای تحلیل داد ه ها می باشد. با توجه به این که مدل های کلاسیک مبتنی بر تقریب نرمال می باشند و احتیاج به نمونه های بزرگ دارند، روش های بیزی برای تحلیل نمونه های کوچک توصیه می شود. نتایج این مطالعه نشان داد که مدل وایبول برای داده های سرطان معده مناسب می باشد. هم چنین این مطالعه نشان داد سن بیمار در زمان تشخیص و اندازه تومور از عوامل مهم مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان معده می باشند. در نتیجه در صورت تشخیص این بیماری در سنین پایین تر و مراحل اولیه پیش رفت بیماری، خطر نسبی مرگ کاهش می یابد.